Wierni mają prawo otrzymywać pomoc od swoich pasterzy z duchowych dóbr Kościoła, zwłaszcza zaś słowa Bożego i sakramentów. Duchowni nie mogą odmówić sakramentów tym, którzy właściwie o nie proszą, są odpowiednio przygotowani i prawo nie wzbrania im ich przyjmowania. Z drugiej jednak strony szafarz jest odpowiedzialny za duchowe owoce sakramentu, które w przypadku chrztu są uzależnione od wiary i zaangażowania rodziców i chrzestnych. Kościół za swoje zadanie uważa pobudzenie rodziców dziecka do prawdziwej i czynnej wiary. Należy także pamiętać, że chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Jest konieczny do zbawienia. Odmówienie łaski chrztu świętego lub odłożenie na później tego sakramentu musi być podyktowane bardzo poważnymi racjami.
Zgłaszając dziecko do chrztu należy dostarczyć:
- akt urodzenia dziecka;
- dowód osobisty jednego z rodziców;
- dane rodziców, które zostaną wpisane do księgi ochrzczonych /imię, nazwisko, data i miejsce urodzenia, wyznanie, adres, nazwisko panieńskie matki, datę ślubu kościelnego i cywilnego, nazwiska, nazwiska rodowe i imiona rodziców ojca i matki dziecka /chodzi o dziadków dziecka/;
- dane chrzestnych, /imię, nazwisko, adres, wyznanie, stan cywilny, w przypadku osób, które zawarły małżeństwo – datę i miejsce jego zawarcia/.
Wymagania stawiane rodzicom chrzestnym:
1. nie może być rodzicem dziecka
2. jest katolikiem
3. ukończył 15 rok życia
4. otrzymał sakrament bierzmowania
5. prowadzi życie zgodne z wiarą
6. nie pozostaje w niekanonicznym związku małżeńskim
7. regularnie przystępuje do sakramentów świętych
8. jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej.